Fundarlaunin í lífinu
Einhvern veginn fer minna fyrir trúarbrögðum og kristnihaldi eftir því sem ég eldist. Boðskapurinn um almáttugan guð á undir högg að sækja. Það fjarar undan guðstrúnni en eftir stendur Jesús Kristur sem var hvorki heilagur né ósýnilegur. Hann var eins og við, manneskja og holdi klæddur, sem predikaði og fórnaði lífi sínu í þeirri viðleitni að frelsa okkur frá hinu illa, kenna okkur að mátturinn og dýrðin felst í hugsun og gerðum mannlegrar reisni. Það er enginn Guð á himnum sem stjórnar tilveru okkar. Við fæðumst, lifum og deyjum upp á eigin spýtur.Hitt er svo annað mál að hlutverk kristindómsins er mannúð, velgjörð og samúð í heimi mannsins og hafa áhrif á hegðun okkar og hugsun, sem lifum hverju sinni. Þetta hefur maður lært og skilið, eftir því sem aldurinn færist yfir og geri ég þá ekki lítið úr kristilegu starfi og fallegum boðskap kirkjunnar. Allt er það vel meint. Að frelsa okkur frá illu.Vandinn er sá að að allt of margir hafa fæðst, lifað og dáið án þess að finna máttinn og dýrðina í veröldinni. Og það fer að verða hver síðastur að finna þessa tilfinningu í gæðum lífsins.
Það styttist í að við hverfum upp í himininn og eilífðina.
Að þessu sögðu fer ekki milli mála að hin kristni boðskapur á erindi við okkur öll, því predikuninn felur í sér að við skulum fyrirgefa vorar skuldir, svosem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum. Hugarfarið, samkenndin, mannúðin, friðurinn og frelsið frá hinu illa, eiga ennþá og alltaf erindi til hvers og eins.
Því er ekki að neita að á langri ævi, gerum við axarsköft, mistök og bjóðum upp á framkomu, sem ekki er boðleg. Við leyfum okkur að atyrða vini og vandamenn, gera axarsköft og mistök og gleyma gleðinni.
Í bók Jóns Kalmans Stefánssonar, „Himnaríki og Helvíti“, sem ég hef áður vitnað til, segir á einum stað: „Tapast hefur tilgangur lífsins, líkn svefnsins, gleðin á milli okkar hjóna, brosið mitt og tilhlökkun. Finnandi er beðinn um að skila þessu, gegn sanngjörnum fundarlaunum“.
Einhvern veginn fer minna fyrir trúarbrögðum og kristnihaldi eftir því sem ég eldist. Boðskapurinn um almáttugan guð á undir högg að sækja. Það fjarar undan guðstrúnni en eftir stendur Jesús Kristur sem var hvorki heilagur né ósýnilegur. Hann var eins og við, manneskja og holdi klæddur, sem predikaði og fórnaði lífi sínu í þeirri viðleitni að frelsa okkur frá hinu illa, kenna okkur að mátturinn og dýrðin felst í hugsun og gerðum mannlegrar reisni. Það er enginn Guð á himnum sem stjórnar tilveru okkar. Við fæðumst, lifum og deyjum upp á eigin spýtur.Hitt er svo annað mál að hlutverk kristindómsins er mannúð, velgjörð og samúð í heimi mannsins og hafa áhrif á hegðun okkar og hugsun, sem lifum hverju sinni. Þetta hefur maður lært og skilið, eftir því sem aldurinn færist yfir og geri ég þá ekki lítið úr kristilegu starfi og fallegum boðskap kirkjunnar. Allt er það vel meint. Að frelsa okkur frá illu.Vandinn er sá að að allt of margir hafa fæðst, lifað og dáið án þess að finna máttinn og dýrðina í veröldinni. Og það fer að verða hver síðastur að finna þessa tilfinningu í gæðum lífsins.
Það styttist í að við hverfum upp í himininn og eilífðina.
Að þessu sögðu fer ekki milli mála að hin kristni boðskapur á erindi við okkur öll, því predikuninn felur í sér að við skulum fyrirgefa vorar skuldir, svosem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum. Hugarfarið, samkenndin, mannúðin, friðurinn og frelsið frá hinu illa, eiga ennþá og alltaf erindi til hvers og eins.
Því er ekki að neita að á langri ævi, gerum við axarsköft, mistök og bjóðum upp á framkomu, sem ekki er boðleg. Við leyfum okkur að atyrða vini og vandamenn, gera axarsköft og mistök og gleyma gleðinni.
Í bók Jóns Kalmans Stefánssonar, „Himnaríki og Helvíti“, sem ég hef áður vitnað til, segir á einum stað: „Tapast hefur tilgangur lífsins, líkn svefnsins, gleðin á milli okkar hjóna, brosið mitt og tilhlökkun. Finnandi er beðinn um að skila þessu, gegn sanngjörnum fundarlaunum“.
Við sem erum komin til aldurs, þekkjum flest að okkur hefur orðið á, á lífsleiðinni. Í kærleik, tillitsemi og hegðan. Við höfum margt á samviskunni og því miður skilar það manni ekki fundarlaunum, þótt samviskan og fyrirgefningin skili sér þegar upp er staðið. Við sitjum í súpunni.
Þetta vitum við, kæru jafnaldrar, þetta könnumst við vel við. Axarsköftin á lífsleiðinni. Tilgangur lífsins er og á að vera gleði, bros og tilhlökkun. Og því er ekki að neita að kristnin, jólin og andrúmsloft hátíðarinnar boðar frið og fyrirgefningu og dregur fram alla þá kosti mannskepnunnar, sem okkur eru gefnir. Það er dásamlegt að lifa enn ein jólin og í rauninni dýrmætasta gjöfin. Aðventan og jólahátíðin hefur, allt frá yngstu árum hvers og eins, haft sín góðu áhrif í samfélaginu. Sameinað fjölskyldur, gert samskiptin gjöful, blíðkað skapið og kallað á hlýjuna, samkenndina og væntumþykjuna. Við minnumst foreldra okkar, liðinna ára og sagnanna um Jesús Krist, sem predikaði um mannúðina og kærleikann. Hann vísaði veginn.
Ég sendi öllum félögum í Félagi eldri borgara í Reykjavík og nágrenni þakkir fyrir þátttökuna í félaginu og óska ykkur gleðilegrar hátíðar. Megi friður og fegurð í lífi ykkar njóta sín. Í því felast fundarlaunin í lífinu.
Þetta vitum við, kæru jafnaldrar, þetta könnumst við vel við. Axarsköftin á lífsleiðinni. Tilgangur lífsins er og á að vera gleði, bros og tilhlökkun. Og því er ekki að neita að kristnin, jólin og andrúmsloft hátíðarinnar boðar frið og fyrirgefningu og dregur fram alla þá kosti mannskepnunnar, sem okkur eru gefnir. Það er dásamlegt að lifa enn ein jólin og í rauninni dýrmætasta gjöfin. Aðventan og jólahátíðin hefur, allt frá yngstu árum hvers og eins, haft sín góðu áhrif í samfélaginu. Sameinað fjölskyldur, gert samskiptin gjöful, blíðkað skapið og kallað á hlýjuna, samkenndina og væntumþykjuna. Við minnumst foreldra okkar, liðinna ára og sagnanna um Jesús Krist, sem predikaði um mannúðina og kærleikann. Hann vísaði veginn.
Ég sendi öllum félögum í Félagi eldri borgara í Reykjavík og nágrenni þakkir fyrir þátttökuna í félaginu og óska ykkur gleðilegrar hátíðar. Megi friður og fegurð í lífi ykkar njóta sín. Í því felast fundarlaunin í lífinu.
Ellert B Schram formaður FEB
